Oefenen tegen Wageningen

Na een hockeyloze zaterdag kan er natuurlijk geen tweede
volgen. Dat zou onze talenten zo van streek maken dat ze de weg naar topper
kwijt zouden raken.. Jammer genoeg “kon” het elitekorps van Ralph niet en koos
hij de E3 voor zijn  geld.

Geen paniek want er stond nog een terugwedstrijd in Wageningen op onze lijst.
Een lijst die ons dappere duo over het hoofd gezien hadden. Hadden ze dat niet,
was er nooit een wintersportvakantie gepland. Ook zij gaan voor het aller hoogste
en laten geen kans voorbij gaan om hockeymeters te maken. Ook Irene had
bezigheden elders. Zo bleven er 5 gladiatoren over.

Gelukkig hebben we Lotte nog. Zij bewijst keer op keer moeiteloos mee te
draaien in onze goed lopende machine. Ik heb zelfs al zo’n vertrouwen in Gerben
dat hij de keeperstas mee mocht nemen. Voor de zekerheid toch een wissel. Lina uit
de M6E5 wilde wel een keer bij ons keepen. Als beloning ook een sticksticker
van Gerard natuurlijk. Zelfs Issam uit Heren 1 en Marokkaans international
heeft er al 1 op de stick. Ik zie handel….Klinkt ook goed. Stick-sticker.

Als de Axenten goed gelegd worden is dit een goudmijntje, mocht de hockey carrière
door de wintersport nu stagneren.

Als VIP’s werden we bij Wageningen ontvangen. 
Koffie, thee alles was geregeld op een ding na. De helft van het team
had het de vorige keer zo gezellig gevonden bij ons dat ze in Veenendaal
stonden.

Ook het veld was nog niet vrij, maar Wageningen is zo’n grote club dat er wel
een ander veld vrij is.

Inlopen met Britt, want Zara was naar de Primark, ook ik heb soms weinig in te
brengen bij Leontien. Inspelen met elkaar. Ik kan niet proberen Aris te
evenaren. Dat zou een slap aftreksel geweest zijn en dat komt nooit goed over.
Het publiek in de warme dug out. Hier had Ernst wel geluk. Hij hoefde nu niet
te delen met Aris. Yasmin en Sari begonnen voorin, Fenne in het midden en Britt
en Lotte achterin. Anne Britt, die door de stick van haar vader vervelend
gevallen was, wilde als wissel beginnen. Met de scheidsrechter besproken dat op
shoot gelet kon worden. Overigens een heel goed fluitende scheidsrechter.
Dennis, de leider van de tegenstander, hoopte dat zijn meisjes nu minder zouden
staan te slapen. Maar misschien komt dit wel door ons spel. Gelijk werd de
tegenstander vast gezet en kwam er kans op kans. De keepster had er nog veel
uit, maar was kansloos tegen deze geoliede machine. Er was geen houden aan. Ik
ga geen doelpuntenmakers noemen, want ik heb er zoveel afgekeurd dat ik altijd
iemand zou vergeten. Na 4-0 zijn we 3 keer over gaan spelen en ook dat ging
prima. Het viel de tegenstander nog op hoe hard onze meiden al kunnen slaan.
Het spel werd van de ene naar de andere kant verlegd. Het was druk in de rust. Niet
door het vele praten. Daar was door al het lekkers bijna geen tijd voor. In de
rust wel verteld hoe tevreden ik was, maar ook hoe dat de vorige keer de tweede
helft geweest was. Lina had nog geen bal op de goal gehad en kon rustig gaan
zitten. Mooi compliment was dat de scheidsrechter nog kwam zeggen dat hij op
deze leeftijd nog geen teams gezien had die zo goed overspeelden. Aansluiten om
gelijk op twee keer overspelen te staan, spel verleggen en wat mij deze
wedstrijd blij maakte. Het terug uit spelen om het spel te verleggen. Heerlijk
om het publiek van de tegenstander blij te maken met het afkeuren van weer een
doelpunt… Het gaat niet om het scoren, het gaat om het spel… Nooit gedacht dat
ik zoiets zou zeggen…( Is trouwens ook alleen met de kinderen, zelf…)

De tweede helft bleven we naar de dug out toe spelen. Is leuker voor ons
publiek. Gelukkig was dit wel een hoge dug out, anders was het hoofd regelmatig
gestoten bij de uitingen van ultiem geluk.

in de tweede helft wel twee reddingen van Lina, die er stond als het moest. Zo
liep de stand gestaag op en konden we heerlijk combinerend naar het einde van
de wedstrijd toewerken. Of nu Sari en Yasmin of Britt en Lotte voorin stonden.
Het was tikkie-takkie-boem hockey. Normaal zeg je dat ze niet zo op elkaar
moeten letten thuis, maar hier.. ontging ze weinig van elkaar.

Als beloning kregen we nog meer lekkers in het clubhuis. Tja.. wie zoet is…De
stand… ik geloof 8-0, met hiernaast nog 7 goals afgekeurd wegens maar twee keer
overspelen.  Heerlijk hoe Anne Britt zich
achter aanbood om zo het spel te verleggen. Hier gaan we op doorborduren.
Positie kiezen, maar soms ook wisselen. Dat is de volgende stap. De
complimenten gaan mee naar Veenendaal. Hopelijk stonden er niet veel scouts
langs de lijn. Wageningen 1 heeft al een jong team, maar dan wordt het nog
jonger. Een nieuwe serie is op zijn plek. Het vervolg op Dames in de dop…
Toppers in de dop.

Tob e continued…met Gerard en Aris!

Dat kan alleen maar beter worden…………