|
Vandaag de wedstrijd dat we toch met andere ogen bekeken gaan zullen worden. Was het altijd nog een ongeregeld zooitje dat geregeld een balletje in stond te slaan. Nu stond er wat. Een witte brigade die alle smetjes weg zal poetsen. De tegenstanders hebben nu ook al een handicap. Nu de moed ze in de schoenen gezakt is, loopt dat veel zwaarder.
Dat mag ook wel, want in de hoogste klasse, hebben we voor het eerst in de geschiedenis “drie op een rij” gedaan. Drie op rij verliezen.. Er moest wat gebeuren. Gerard van de Bovenkamp op recuperatieverlof gestuurd. Even de zaken op een rij zetten en waar kan dat beter dan in Winterberg, met de winter voor de deur. Gelukkig was Jikkemijn er wel. Aris blijkt meer noten op zijn zang te hebben. Vier kinderen en dan nog op tijd zijn. Draait hij zijn stick niet voor om. Dat doet hij wel met het inspelen. Tegendraads aannemen. Ze zijn hun tijd zo ver vooruit.
Gelukkig was Zara er ook in pak voor de warming up. Psychologische oorlogsvoering. Voor de tegenstander is het net of er een reus tussen loopt. Ook de coaches van andere teams staan met open mond te kijken. “Heb jij ze zo goed onder controle dat ze de warming up helemaal zelf kunnen doen?” Tja, je hebt het of je hebt het niet.
Door gisteren ook nog een aanpassing in de veldindeling gedaan. Een sponsor van formaat als Dhr. Heuvelman is natuurlijk een skybox gewend. Met een beetje fantasie zou je de dug out ook zo kunnen zien. De moeders geregeld om Gerard uitleg te geven en Marc weer om in de gaten te houden of er wel op het spel gelet werd. Maar nu Gerard gisteren met de bloemen thuisgekomen was, had hij ze buitengezet en was 9.00 nog niet fit genoeg. Of zou hij mogen proefslapen bij Van der Valk? Zou ook een mooi teamuitje zijn. Kijken of ze daar hockeychicksproof zijn.
De tegenstander vandaag kwam uit het Gooi. Vrijdag was het nog wel even schrikken, want Milou dreigde ziek te worden, maar beleefde een wonderbaarlijke genezing. Zelfs over de kleding had ze nagedacht. Een groen jasje over de keepersspullen. Zo val je helemaal weg in de achtergrond. Aris merkte met het inspelen al hoever de bal dan weggeschopt kon worden.
Spitsie, de yell, de handshake, begin je nog te laat ook. Even wennen hoelang je er over doet een pak uit te doen. Het begin was fantastisch. De tegenstander werd vastgezet en kwam niet buiten hun gebied. Kansen kwamen er genoeg, maar het was net niet. Soms was het ook moeilijk blauw van geel te onderscheiden. Jikkemijn en Irene stonden hun man…vrouwtje achterin en ook Anne Britt kwamen ze niet voorbij. Maar door mooie combinaties werd het al snel 2-0. Bij een hele mooie counter moest de 3-0 afgekeurd worden. Net erbuiten. Bedankt Everieke, ik had ze niet bijgehouden en had hem anders goedgekeurd. Ook aan de andere kant moest er een doelpunt afgekeurd worden. Eigen doelpunten tellen niet meer. Dat had een waarschuwing moeten zijn. Maar hier telde een gewaarschuwd man niet voor twee, of wel, want het werd 2-2. Totaal tegen de verhouding in, maar dat telt niet. Het blijven foutjes die eruit moeten. Hier worden die afgestraft. In de blessuretijd, of hield ik gewoon de tijd van het veld naast ons aan…werd het gelukkig nog 3-2. Dit was ook de rust stand. Was ik vorige week nog trots op een verlies partij, nu ontevreden bij voorsprong. Het leven van een coach gaat niet over rozen. Het ging te makkelijk, net als tegen Almere. We moesten wakker geschud worden. In de tweede helft al snel de 4-2 en 5-2. Sari en Jikkemijn tikten ze gek en Britt denderde door. Zo scoorden Sari en Britt twee keer en Yasmin een keer. Fenne niet, maar die legde heel wat meters af en verdeelde het spel. Ook Milou had nog wat reddingen in huis. Om de tegenstander toch met een goed gevoel terug te laten gaan mochten ze nog 5-3 scoren. Dat had niet gehoeven, maar wie maalt erom. De punten waren binnen. Nu volgende week even als een grote witte golf Leusden overspoelen met onze aanvalsgolven. De laatste wedstrijd al weer. Op 6 dec dan het E-toernooitje. Gezellig het jaar afsluiten.
Laatst aangepast door:Teus Nieboer om : 23-11-2014 0:42:53 |