Vandaag de wedstrijd dat we toch met andere ogen bekeken
gaan zullen worden. Was het altijd nog een ongeregeld zooitje dat geregeld een
balletje in stond te slaan. Nu stond er wat. Een witte brigade die alle smetjes
weg zal poetsen. De tegenstanders hebben nu ook al een handicap. Nu de moed ze
in de schoenen gezakt is, loopt dat veel zwaarder.

Dat mag ook wel, want in de hoogste klasse, hebben we voor het eerst in de
geschiedenis “drie op een rij” gedaan. Drie op rij verliezen.. Er moest wat
gebeuren. Gerard van de Bovenkamp op recuperatieverlof gestuurd. Even de zaken
op een rij zetten en waar kan dat beter dan in Winterberg, met de winter voor
de deur. Gelukkig was Jikkemijn er wel. Aris blijkt meer noten op zijn zang te
hebben. Vier kinderen en dan nog op tijd zijn. Draait hij zijn stick niet voor
om. Dat doet hij wel met het inspelen. Tegendraads aannemen. Ze zijn hun tijd
zo ver vooruit.

Gelukkig was Zara er ook in pak voor de warming up. Psychologische
oorlogsvoering. Voor de tegenstander is het net of er een reus tussen loopt.
Ook de coaches van andere teams staan met open mond te kijken. “Heb jij ze zo
goed onder controle dat ze de warming up helemaal zelf kunnen doen?” Tja, je
hebt het of je hebt het niet.

Door gisteren ook nog een aanpassing in de veldindeling gedaan. Een sponsor van
formaat als Dhr. Heuvelman is natuurlijk een skybox gewend. Met een beetje
fantasie zou je de dug out ook zo kunnen zien. De moeders geregeld om Gerard
uitleg te geven en Marc weer om in de gaten te houden of er wel op het spel
gelet werd. Maar nu Gerard gisteren met de bloemen thuisgekomen was, had hij ze
buitengezet en was 9.00 nog niet fit genoeg. Of zou hij mogen proefslapen bij Van
der Valk? Zou ook een mooi teamuitje zijn. Kijken of ze daar hockeychicksproof
zijn.

De tegenstander vandaag kwam uit het Gooi. Vrijdag was het nog wel even
schrikken, want Milou dreigde ziek te worden, maar beleefde een wonderbaarlijke
genezing. Zelfs over de kleding had ze nagedacht. Een groen jasje over de
keepersspullen. Zo val je helemaal weg in de achtergrond. Aris merkte met het
inspelen al hoever de bal dan weggeschopt kon worden.

Spitsie, de yell, de handshake, begin je nog te laat ook. Even wennen hoelang
je er over doet een pak uit te doen. Het begin was fantastisch. De tegenstander
werd vastgezet en kwam niet buiten hun gebied. Kansen kwamen er genoeg, maar
het was net niet. Soms was het ook moeilijk blauw van geel te onderscheiden.
Jikkemijn en Irene stonden hun man…vrouwtje achterin en ook Anne Britt kwamen
ze niet voorbij.  Maar door mooie
combinaties werd het al snel 2-0. Bij een hele mooie counter moest de 3-0
afgekeurd worden. Net erbuiten. Bedankt Everieke, ik had ze niet bijgehouden en
had hem anders goedgekeurd. Ook aan de andere kant moest er een doelpunt
afgekeurd worden. Eigen doelpunten tellen niet meer. Dat had een waarschuwing
moeten zijn. Maar hier telde een gewaarschuwd man niet voor twee, of wel, want
het werd 2-2. Totaal tegen de verhouding in, maar dat telt niet. Het blijven
foutjes die eruit moeten. Hier worden die afgestraft. In de blessuretijd, of
hield ik gewoon de tijd van het veld naast ons aan…werd het gelukkig nog 3-2.
Dit was ook de rust stand. Was ik vorige week nog trots op een verlies partij,
nu ontevreden bij voorsprong. Het leven van een coach gaat niet over rozen. Het
ging te makkelijk, net als tegen Almere. We moesten wakker geschud worden. In
de tweede helft al snel de 4-2 en 5-2. Sari en Jikkemijn tikten ze gek en Britt
denderde door. Zo scoorden Sari en Britt twee keer en Yasmin een keer. Fenne
niet, maar die legde heel wat meters af en verdeelde het spel. Ook Milou had
nog wat reddingen in huis. Om de tegenstander toch met een goed gevoel terug te
laten gaan mochten ze nog 5-3 scoren. Dat had niet gehoeven, maar wie maalt
erom. De punten waren binnen. Nu volgende week even als een grote witte golf
Leusden overspoelen met onze aanvalsgolven. De laatste wedstrijd al weer. Op 6
dec dan het E-toernooitje. Gezellig het jaar afsluiten.